‘Bu çocukların potansiyellerinin farkında olmazsak kaybolup giderler’

Engelli sporcuları destekleyen İbrahim Çeçen Vakfı’nın desteği ve Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi’nin sunduğu olanaklarla birçok sporcu engelleri aşarak potansiyellerini gerçekleştiriyor. Üniversitede gençlerle buluştuğumda ailelerin fedakârlığı, antrenörlerinin inancı ve sporun dönüştürücü gücüne şahit oldum. Sessiz ama güçlü bir mücadele… Öyle ki antrenörleri Baykal Karataş, Ağrı’da kapı kapı dolaşarak çarşıda, sokakta engelli gençleri spora teşvik etmeye çalışıyor. Aralarından babasını ikna edebildiği 15 yaşındaki Hüseyin Ali Kılıç atıcılık sporuna başladıktan sadece üç ay sonra 22-24 Mart’ta Ankara’da düzenlenen paraatıcılık federasyon kupasında takım halinde birinci, bireyselde üçüncü oldu. Antrenör Karataş’ın hedeflerinde Olimpiyatlar da var. 19 Mayıs Atatürk’ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramı ve 10-16 Mayıs Engelliler Haftası vesilesiyle gençlerle buluştuk.

‘BİR SÜRÜ İNSAN TANIDIM, ARTIK EVDE OTURMUYORUM’

Özcan Dayanmaz (15), parayüzücü (Türkiye ikincisi)

◊ 11 yaşındaydım bu spora başladığımda. Vücudum çok rahatladı. Bir sürü insan tanıdım, artık evde oturmuyorum. Sabah fizik tedaviye, öğlen havuza gidiyorum. Türkiye ikinciliğim, üçüncülüğüm var. Aksaray, Konya ve Sivas’ta aldım bunları. Yüze yüze daha iyi hissediyorum. Skolyozum büyük oranda düzeldi. Keşke daha erken başlasaydım.

‘ÖĞRETMEN OLARAK ATANMAK İSTİYORUM’

Emrullah Esmer (25), parayüzücü (Türkiye üçüncüsü)

◊ Bence engelli bireyler hayallerinden vazgeçmesin. Ben de öyleydim. Ben geç başladım, daha erken başlasalar daha iyi. Öğretmen olarak atanmak istiyorum.

‘BU BÖLGELERDEKİ CEVHERLERİ GÖRMELİYİZ’

Doç. Dr. Baykal Karataş, antrenör

◊ 2018’de burada havuz açtık. Altı ay sonra Sağlık Kültür Spor Kulübü’nü kurdum. Taramaya çıktık sporcu bulabilmek için. Yusuf’u (İncekaya) aldık ilk, yanında Özcan (Dayanmaz), Taha (Duzlu)... Sonrasında down sendromluları, otizmlileri de çalıştırmaya başladık. Yusuf’un evinde asansör yoktu, abisi sırtında taşıyarak getiriyordu antrenmana. Bazen abisi olmuyordu, ben taşıyordum. Daha çok kişiye ulaşabilmenin tek yolu buradaki kulüptü.

◊ Burası kapalı bir yer. Saydığımız isimler arasında ne yazık ki kadın isim çok yok. Bunun için uğraşıyoruz. Bizden sonra değişim oldu.

◊ Birçok aile gelmek istiyor. Kendi sporcularımızı onlara gösteriyoruz ki artsın. Sokakta, çarşıda görüp kayıt olmak istiyorlar. Çarşıda yürürken gördüğümüz engelli bireyleri de getirmeye çalıştım. Hüseyin Ali Kılıç bunlardan biri.

◊ Ben Ağrı’da öğretim üyesiyim. Böyle bir dünyanın olduğunu öğrencilere anlatıyorum ve bu tip çalışmalara sokuyorum. “Gittiğiniz illerde engellilere dikkat edin, el atmaya çalışın” diyorum. Mezun olmak için engellilerle ilgili bir çalışma zorunluluğu koyuyorum, küçük de olsa bir destek... Farkındalık amaçlı...

◊ Branşları arttırmak istiyoruz. Paris Olimpiyatları’ndan sonra burada benzer bir mücadele organize ettik. Mesela Ömer Gürbüz (19) olimpiyat barajını geçti.

◊ Burada cevherler var, buradaki potansiyelin ortaya çıkması gerekli. Psikologlar, fizyoterapistler gerekli. Eğer konu olimpiyatsa bunları daha çok dikkate almalıyız. Sadece hocaların gönüllülüğüyle olacak işler değil. Büyük bir tarama gerekli.

◊ Bu bölgelerdeki cevherleri görmeliyiz. Umut Ünlü paralimpik olimpiyatlarında altın madalya almıştı, kendisi Vanlı. Bu çocukların potansiyellerinin farkında olmazsak kaybolup giderler. Özcan (Dayanmaz) bana “Sizin için yüzebildim” demişti. Bunları duymak beni bu iş için motive ediyor.

‘ÖZGÜVENİM, BAŞARMA ARZUM ARTTI’

Rukiye Sulucan (25), parayüzücü

◊ Spora antrenörlüğü kazandıktan sonra birinci sınıfta başladım. 4 yıl antrenman yaptık. Giresun’da Türkiye şampiyonasına hazırlanıyorum. Çok heyecanlıyım. Dört stili de biliyorum. Baykal Hoca rol modelim oldu. Ben de engelli bireyleri yetiştirmek istiyorum. Su beni çok mutlu ediyor. Bu spordan sonra özgüvenim, başarma arzum arttı. Çocuklara ileride umut ışığı olmak istiyorum, özgüven kazansınlar istiyorum. Görme engelim var, buna rağmen pes etmedim. Onlar da pes etmesin, her birey daha güzel yerlere gelebilir.

◊ Ben ‘sporcu olamaz’ algısını yaşamadım çünkü çevremdeki insanlar bilinçli ve özgüvenliydi, topluma adapte olmuş insanlardı. Eğer bir şeye başlamak istiyorsanız hedeflerinizi gözünüzde canlandırın ve uygulamaya geçin.

‘BİZ BU ENGELİ AŞTIK, İNŞALLAH BÜTÜN AİLELER AŞAR’

Taha Burak Duzlu (15), parayüzücü (Türkiye üçüncüsü)

◊ 7 yaşında spora başladım. Derecelerim beni çok mutlu ediyor. Gaziantep’te iki tane üçüncülüğüm vardı. Konya’da hastaydım ama kazanmak çok isterdim.

◊ Annesi Fatma Duzlu: Bu yolculuğa sadece tedavi amaçlı çıktık. Baykal Hoca sağ olsun, önder oldu. Yürümekte çok zorluk çekiyordu. Okula birlikte gidiyorduk, Taha artık kendi gidebiliyor. Tedaviyle başladık, buraya kadar geldik. Aileler çocuklarla ilgilensin. Fizyoterapisine, sporuna dikkat etsinler. Biz bu engeli aştık, inşallah bütün aileler aşar.

‘BİRİLERİNE ÖRNEK OLABİLMEK İÇİN YAPTIM’

Yusuf İncekaya (18), parayüzücü, paraatıcı (Türkiye birincisi)

◊ İlk önce fizyoterapi merkezinde spora teşvik edildim. Annem destek verdi ve Baykal Hoca... 2018’den beri yüzüyorum. Hayatımda çok şey değişti: Özgüvenim, kendime inancım... Bunu birilerine örnek olabilmek için yaptım. Tekrar olsa bir daha yaparım.

◊ Hedefim 2028 Los Angeles Olimpiyatları’na gidip güzel bir dereceyle dönmek. Hayvansal üretim teknolojileri birinci sınıf öğrencisiyim. Aynada kendime bile bakamıyordum, sonradan alıştım.

◊ Annesi Aysel İncekaya: Antrenmanlar güzel geçiyor, her zaman Yusuf’un yanındayım. Engeli hep beraber aştık.

◊ Abisi Berat İncekaya: Engelin önünde engel olmamalı. Sosyal hayatı tamamen değişti Yusuf’un. Dezavantaj çok; Doğu’dasın, sosyal yaşam yok, aktivite yok. Bir hapis gibi oluyor sürekli evde durmak. Onun sayesinde yüzme öğrendik, annem de ben de. Ailede hepimiz yüzücü olduk (gülüyor).

‘YUSUF DİKEÇ VİDEOLARI İZLİYORUM’

Yusuf Tanış (21), paraatıcı (Türkiye birincisi)

◊ Yusuf Dikeç’in videolarını izleyerek onu örnek alıyorum. Atıcılığı çok seviyorum. Evde oturmak yerine sosyalleşmek için iyi oluyor.

‘HERKES TEŞVİK ETSİN’

Hüseyin Ali Kılıç (15), paraatıcı (Türkiye üçüncüsü)

◊ Birkaç aydır atıcılık yapıyorum. Sevdiğim için başladım. Ankara’da Türkiye üçüncüsü oldum, takımımız da birinci oldu. Haftanın çoğu günü spor yapıyorum.

◊ Babası Ziyaeddin Kılıç: Baykal Hocam Hüseyin’i sokakta görmüş, iletişimini istemiş, Hüseyin vermemiş. Sağ olsun pes etmemiş, okula gitmiş, beni aradı. Atıcılık tercih ettik ve böyle bir başarıya ulaştık. Tüm ailelere sesleniyorum, herkes spora teşvik etsin çünkü hem sosyal hem duygusal açıdan özgüven geliyor. Hüseyin daha önce çarşıya gidemez, kendini ifade edemezdi. Şimdi gidiyor, tek başına yemek yiyor. İlgi görünce heveslendi ve üç ayda üçüncü oldu.

‘GİDEN ÖMÜR GERİ GELMEZ’

Yusuf Al (23), paraatıcı (Türkiye sekizincisi)

◊ Bu spor daha çok konsantre olabilmemi sağladı. Haftanın beş günü antrenman yapıyoruz. Yusuf Dikeç’i takip ediyorum, izinden gitmeye çalışıyoruz.

◊ Benim gibi özel bireylerin hayata daha çok pozitif bakmasını isterim. Sosyalleşmelerini sağlamak, karanlığa mahkûm etmek yerine dünyanın bambaşka bir yüzü olduğunu göstermek... Giden ömür geri gelmez, her şey vaktinde güzel. O yaşı bir kere yaşıyorsa en iyi şekilde yaşasın gençler.